Przeszłość możemy odczytać tylko dlatego, że jest martwa. Ostatni shandy wie, że historię można zrozumieć wyłącznie dlatego, że jest zaklęta w fizycznych przedmiotach. Wejść w książkę można tylko dlatego, że sama jest światem w sobie. Dla ostatniego shandy'ego, który w książce widzi przestrzeń do swobodnych przechadzek, naturalnym odruchem, kiedy się nań patrzy, jest spuszczenie oczu, spojrzenie w kąt, pochylenie głowy nad notatnikiem albo ukrycie jej za przenośnym murem książki.
Vila-Matas Enrique, Krótka historia literatury przenośnej. Tłum. Joanna Karasek. Warszawa 2007, s. 108.
Vila-Matas Enrique, Krótka historia literatury przenośnej. Tłum. Joanna Karasek. Warszawa 2007, s. 108.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz