Enrique Vila-Matas, „Krótka historia literatury przenośnej” (8)

„I jeśli dobrze się przypatrzeć, literatura żyć będzie dopóty, dopóki ktoś, kto zabiera się do pisania zwykłego listu, pomyśli chwilę, w jaki sposób uprawdopodobnić to, co zamierza napisać. W najgorszym przypadku, zakładając nawet, że ludzie przestaną pisać listy, literatura nie umrze, dopóki poeci, poza pisaniem, będą też potrafili czytać. [...]”




Vila-Matas Enrique, Krótka historia literatury przenośnej. Tłum. Joanna Karasek. Warszawa 2007, s. 95.