„Wyrównanie rachunków”, reż. Jonathan Teplitzky

Kwintesencja gatunku, komedyjka gangsterska z tradycyjną fabułą: banda przesympatycznych patafianów miota się między kolejnymi przekrętami a żywotem człowieka poczciwego. Konwencję lekko przełamuje plączący się w pierwszym planie Sam Worthington, ślamazarny przystojniak z sąsiedztwa, obnoszący ten samiusieńki wyraz twarzy, co sześć lat później w „Avatarze”. Jeśli jednak przymknąć oczy na romantyczno-dramatyczną aurę rozsnutą nad tą postacią, pozostaje czysty popis wdzięku i sprytu wszelkiej maści policjantów i złodziei, kiwających się nawzajem we wszystkich możliwych konfiguracjach. Pociesznie nieporadny właściciel plajtującej knajpy w duecie ze swoim głupim jak but pomagierem, wredny, choć pełen uroku, sierżant sukinsynek, nieskończenie opanowany (choć nie do końca panujący nad sytuacją) superglina... Gwiazdą wieczoru jest jednak David Wenham, aktor z grupy tych, którym płaci się nie za rozpoznawalność, ale przeciwnie, za to, że w kolejnych rolach są nie do poznania (wiecie, że Faramir z „Władcy Pierścieni” przewinął się w „Mrocznym mieście”? No właśnie). Tu w absolutnie cudownej roli ujmująco niewydarzonego ćpuna, która z pewnością oczaruje fanów detektywa-lumpa Eduarda Mendozy. Facet kradnie show, a scena przesłuchania przed sądem, choć fabularnie epizodyczna, przyćmiewa wszystko. Historyjka jakich wiele, dzięki obsadzie gwarantująca udany letni wieczór.




Ocena: 4/6